ข้อคิดวันนี้คือ "อย่าเสียศูนย์"

อย่าเสียศูนย์

ชาติ เราจะต้องรัก
ศาสนา เราจะต้องหวงแขน เคารพสักการบูชา นับถือ น้อมนำเอาหลักธรรมไปปฏิบัติ
พระมหากษัตริย์  เราจะต้องเทิดทูนไว้เหนือเกล้า อะไรที่จะเป็นเหตุให้สถาบันอันศักดิ์สิทธิ์สั่นคลอน
เราพึงระงับยับยั้ง หาทางแก้ด้วยสติด้วยปัญญาให้เกิดความมั่นคงมั่งใจขึ้นมาให้ได้
ไม่มีอะไรจดีไปกว่าการรู้จักเบรก คือ ยั้ง หยุด เย็น และ ยอม

แต่กระนั้น คนเราก็มักจะมีมานะทิฏฐิ ไม่คิดที่จะหยุด และไม่พยายามที่จะยอม มักถือภาษิตว่า

"ทำอะไรได้ตามใจ คือ ไทยแท้"

จุดนี้แหละ ที่จะทำให้ประเทศชาติเสียศูนย์ และสถาบันอันศักดิ์สิทธิ์สั่นคลอน ทำให้คิดไปว่า

เมืองไทยทุกวันน่าหวั่นยิ่งนัก

แบ่งพวกแบ่งพรรคต่างจ้องข่มขี่

ลืมความสมัครร่วมสามัคคี

ตัวอย่างเคยมีแต่ก่อนมา

 

บทเรียนมีไว้ในประวัติศาสตร์

ชะตาเมืองขาดคนไทยเป็นข้า

เสียสามัคคีศรีอยุธยา

เป็นทาสพม่าอยู่ตั้งหลายปี

 

กว่าจะกู้นครให้คงกลับคืน

ต้องทนขมขื่นหมดสิ้นศักดิ์ศรี

ยังจำกันได้ใช่ไหมน้องพี่

อันความถือดีตัวใครตัวมัน

 

เหมือนกองกรวดทรายที่ขาดน้ำแทรก

ย่อมจะแตกแยกถึงความร้าวฉาน

เมื่อถูกศัตรูจู่เข้ารุกราน

มิอาจต้านอำนาจริปู

 

คิดแล้วหวั่นใจชาติไทยเมืองทอง

ขาดความปรองดองแยกพรรคแยกหมู่

มานะดื้อดึงโน่นมึงนี่กู

ไม่ขอรับรู้ความดีของใคร

 

เกิดเป็นช่องว่างในทางสังคม

บ้างปลุกระดมเพื่อก่อการณ์ร้าย

เอ็งไพร่ข้าเจ้ามึงบ่าวกูนาย

แกขวาข้าซ้ายพวกใครพวกมัน

 

เหมือนดังจิ้งหรีดกิเลสปั่นหัว

กลับใจกลับตัวเสียเถิดทุกท่าน

เราใช่อื่นไกลเป็นไทยด้วยกัน

หันมายึดมั่นคำสอนสัมมา ฯ

พระราชธรรมวาที (ชัยวัฒน์  ธมฺมวฑฺฒโน)
จากหนังสือ "ธรรมะคลายทุกข์ และ พุทธวิธีสร้างสุข"